"Πρέπει
να παρατηρήσουμε πως πολύ συχνά η
αισιοδοξία δεν είναι τίποτα άλλο παρά
ένας τρόπος να υπερασπίζεται κανείς
την τεμπελιά του, την ανευθυνότητα του,
τη θέληση του να μην κάνει τίποτα. Είναι
επίσης μία μορφή μοιρολατρείας και
μηχανιστικής αντίληψης. Υπολογίζει
κανείς πάνω σε παράγοντες έξω από τη
θέληση του και τη δραστηριότητα του,
τους εξυψώνει, φαίνεται πως φλέγεται
από ιερό ενθουσιασμό. Και ο ενθουσιασμός
δεν είναι παρά η εξωτερική λατρεία των
φετίχ. Απαραίτητη η αντίδραση που πρέπει
να έχει σαν αφετηρία τη λογική. Ο μόνος
δικαιολογημένος ενθουσιασμός είναι
εκείνος που συνοδεύει την ικανή θέληση,
την ικανή δράση, την πλούσια εφευρετικότητα
σε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες που
μεταβάλλουν την υπάρχουσα πραγματικότητα."
