"Σταύρωσε ο γέρος τις απαλάμες του απάνω στην κοιλιά του κι άρχισε, με αυστηρή φωνή, σα να μάλωνε:
- Ήσουν, έχω ακουστα, στο Άγιον Όρος, πάπα-Γιάνναρε. Γιατί παράτησες την αγία μοναξιά και κατέβης στον κόσμο; Μπορώ να σε ρωτήσω;
Τα μάτια του παπα-Γιάνναροτ άστραψαν.
- Την αγία μοναξιά; έκαμε κι έσφιξε τη γροθιά του, την αγιά μοναξιά; Να κάνω τι δε μου λες, πανοσιότατε; Τα μοναστήρια σήμερα κατάντησαν κυψέλες από κηφήνες, δεν κάνουν πια μέλι. Αυτός ασκητισμός; Αυτός χριστιανισμός; Αυτό ήθελε ο Χριστός; Όχι, όχι! Η προσευχή σήμερα λέγεται πράξη. Ν' ασκητεύεις σήμερα θα πει: να ζεις με τους ανθρώπους, να παλεύεις με τους ανθρώπους και ν' ανεβαίνεις κάθε μέρα, κάθε μέρα κι όχι μονάχα τη Μεγάλη Παρασκευή, με το Χριστό το Γολγοθά. Και να σταυρώνεσαι." - Αδερφοφάδες
